Кенан догулу биография и его личная жизнь

Кенан Догулу дал большое интервью, в котором рассказал подробности жизни с Берен Саат и о том, как он делал ей предложение руки и сердца.

Вообще, певец и композитор Кенан Догулу – один из тех музыкантов, которые лучше всех рассказывают о своей любви. В каждой новое песне Кенана звучит признание в любви к супруге, актрисе Берен Саат.

Кенан Догулу и Берен Саат – волшебная пара турецких знаменитостей, пример для подражания и образец искренней любви и уважения. Кенан и Берен берегут свою любовь от посторонних глаз, истории о них редко появляются на страницах светских хроник, они не дают повода для сплетен и пересудов.

– Во многих названиях ваших песен есть слово «любовь»… Для вас так важно это чувство?

 – Да, любовь дает мне силы творить. Это чувство наполняет меня вдохновением на создание новых мелодий. Сейчас я живу в любви – засыпаю с любовью и просыпаюсь с ней же….Я очень счастлив.

 – Что для вас значит любить?

– Это как будто ходить по радуге. Это чувство дает свободу, возможность парить в небесах, невероятную энергию….Человек забывает обо всех своих печалях и проблемах…Это как витамин счастья! Я не представляю своей жизни без любви!

– С возрастом ваше отношение к любви не изменилось? Например, сейчас вы ощущаете ее иначе, чем в 20 лет?

 – В 20 лет я еще не понимал важности этого чувства. Сейчас оно для меня так же нужно. Как воздух или вода.

– А в нашем обществе? Сейчас люди по-другому понимают любовь, чем в прошлом веке?

 – Со временем все меняется…Жизнь стала намного быстрее, появилось больше вариантов выбора. Мы потеряли романтику, возвышенность чувств. Интернет заменил нам все, теперь даже цветы можно отправить просто в виде картинки…Да и чувства стали больше выставляться напоказ. Какие-то 20-30 лет назад молодые люди до свадьбы скрывали свои отношения. А теперь молодежь едет вместе в отпуск, а фото с поцелуями выставляет в социальные сети… Пропала тайна, загадка…

– А как вы познакомились с Берен Саат? Как делали ей предложение выйти замуж? Вы совсем мало рассказываете о личной жизни.

 – Мы познакомились у меня дома на новогодней вечеринке. Ее пригласил один из моих друзей, она пришла совершенно случайно….

– Вы знали, что она – знаменитая актриса? Были ее фанатом?

– Не любить Берен как актрису невозможно! Но я не искал специально встречи с ней. Наше знакомство было случайным, но потом я уже не мог не думать о ней. Я первого взгляда влюбился в нее! Потом я шесть раз делала ей предложение – на сцене, в ресторане, в кино, на пляже, в парке и на концерте. Я подарил ей шесть обручальных колец!

– Вы добивались ее согласия?

– Нет. Она в первый же раз сказала мне «Да!». Но я хотел пережить этот миг снова и снова.

– Вы – звезда, выступаете  в ночных клубах, вокруг всегда полно женщин. Как изменилась ваша  жизнь после свадьбы?

– Наша семья – не совсем обычная. Мы оба –  очень разносторонние люди. Берен  напоминает мне ботанический сад с тысячью цветов. Все эти цветы цветут в ее душе, она каждый день разная. И я каждый день снова влюбляюсь в нее.

– Вы все так же страстно влюблены в жену, как в начале отношений?

– Без страсти любовь не живет! Но это не самое главное. Мы доверяем друг другу, понимаем и поддерживаем, стараемся сохранить романтику в отношениях.

– Раньше в одном из интервью вы говорили, что боитесь жениться. Причина – вокруг много разводов, и вы не хотите быть одной из таких пар. Как вы преодолели этот страх и решились на бракосочетание?

– Я вовсе не преодолел его, да и не хочу преодолевать. Потому что страх потери помогает сохранить любовь.

– С момента женитьбы  у вас никогда не возникало желания побыть одному?

– Нет. Мы с Берен не разлучаемся с момента первой встречи. Но мы еще до свадьбы проверили, будет ли нам комфортно вместе.

– Как это?

 – Мы часто задавались вопросами: «Сможем ли мы жить в одном доме? Долго находиться в одной комнате? Счастливы ли мы наедине друг с другом? Забываем ли мы об остальном мире. когда рядом? Сможем ли мы прожить в бедности? Понимаем ли друг друга с полуслова? Когда мы получили ответы на все эти вопросы, мы приняли решение пожениться. Поэтому после свадьбы мы были готовы ко всему, и наша жизнь почти не изменилась.

– Берен осталась для вас музой?

 – Берен как минимум такая же романтичная, как и я, и не менее хороший поэт, чем я. Мы часто пишем стихи вместе, сидя в одной комнате. У нас есть сотни стихов, написанных совместно. Ее присутствие вдохновляет меня.

– Если бы пришлось нарисовать вашу любовь, как цвет вы бы выбрали?

– Наша любовь прозрачно голубая, огненно красная, космически желтая, девственно белая, глубоко синяя…она разноцветная!

– Журналисты постоянно преследуют вас, но до сих пор не нашли повода для скандальных статей.

 – Мы с Берен часто смеемся над новостями о нас. Мы стараемся изолировать нашу жизнь от посторонних, не нарушать покой нашего дома. У нас есть свои тайные места, где мы бываем. Есть друзья, с которыми общаемся. Прессе не место в нашей жизни!

– Говорят, вы ревнуете Берен, когда она играет сцены с поцелуями.

– Нет, никогда! И она не позволяет себе глупой ревности. В моих клипах тоже есть такие моменты, но  мы понимаем, что это просто работа.

– Вы хотите детей?

– Да, мы оба очень любим детей. Но пока не торопимся с этим вопросом. Сейчас мы счастливы вдвоем, посещаем много фестивалей, интересных мест, путешествуем. Мы до сих пор не насладились медовым месяцем. Конечно, придет время и для ребенка, но не сейчас.

– Чему вас научили женщины, которые были в вашей жизни?

– Быть мужчиной.

İstanbul ve yaz deyince gündüzlerden çok geceler iz bırakıyor, onlar hatırlanıyor. Çünkü İstanbul’da yaz demek, birbirinden renkli ve heyecanlı konserler, festivaller ve partiler demek. Gece ve sahne performansı deyince de yıllardır ilk akla gelen isimlerden biri Kenan Doğulu… Ta Şaziye gecelerinden beri, İstanbul onunla eğleniyor, onunla kendinden geçiyor, onunla hayatı bir süreliğine de olsa bir kenara bırakıyor. Touch İstanbul olarak yeni single’ı “Şans Meleğim”den güç alarak Kenan Doğulu’nun kapısını çaldık. “Anlat bize Kenan” dedik “Geçmişten günümüze İstanbul’u, müziği ve geceleri, ama en çok da geceleri…”

İstanbul’da gece ve müzik deyince aklınıza ilk gelen fotoğraf nasıl bir şeydir?
-Aklıma ilk güleryüzlü meyhane müzisyenleri ve Beyoğlu geliyor.

Size göre İstanbul’un “gece”sini “gündüz”ünden neler ayırır?
– Bir kaç duble içki (Gülüyor)

Siz işiniz gereği, daha çok “gece”leri çalışan birisiniz. Konserler, albüm kayıtları, stüdyoda geçirilen zamanlar, performanslar vs. Gece çalışmanın keyifleri ve zorlukları nelerdir?
-Şehrin dip gürültüsü minimuma indiği için lezzetli bir sessizliği vardır gecelerin. Koşuşturmaca biter, telefon trafiği biter. Daha rahat konsantre olursunuz işinize. İnternet hızlanır, dost ziyaretleri azalır, güneş yerine mehtap aydınlatır. Bu yüzden geceler daha masalsı, daha romantik olur. Ama gündüzün de kendine ait süper tarafları vardır. İstediğiniz herkese daha rahat ulaşırsınız. İşletme ve yürütmeyle ilgili her organ faal olduğundan hızlı yol alırsınız. Paket servislerde alternatif çoktur studyoda aç kalmazsınız (Gülüyor) Güneşin verdiği enerji şarkılarınıza yansır. Daha az yorgun olduğunuz için zihin daha açık
olabilir.

Gecelerin söz yazarı ve besteciler için de daha ilham verici olduğu söylenir. Size de daha çok geceler mi ilham verir?
– Ben gececilerdenim. Bugüne kadar yaptığım 200’e yakın bestenin 170’ini gece
yazmışımdır diyebilirim.

Genel olarak geceleri modunuz nasıl olur?
Üretken, enerjik, neşeli, sosyal olurum.

Konserinin ya da işlerinin olmadığı bir gecesinde Kenan Doğulu neler yapmayı sever? Gecenin tadını nasıl çıkarır?
– Dostlarla lezzetli ve zevkli bir yemek yiyip sohbet etmek şahane olur. Özenle seçilmiş bir şarap ve iyi müzikler bize eşlik etsin isterim. Eğer iyi müzik olduğunu bilirsem bir kulübe de gidebilirim. Ama bir kulüp için beni evden çıkarabilmeniz için hakikaten sevdiğim, inandğım ya da merak ettiğim bir mekan olması gerekiyor. Zamanımın en büyük kısmını konserler ve
showlar seyrederek geçiriyorum.

Yemeği dışarıda yemek isterseniz nerelere gitmeyi tercih ediyorsunuz?
– İstanbul her zaman önemli bir lezzet merkezi olmuştur. Eşimin, dostumun tavsiyesi olan özel ve sakin restaurantlara gitmeyi seviyorum. O kadar çok gidilecek, görülecek yer var ki aslında, yeter ki insan gitmek istesin. Ev partileri, barbeküler, balıkçılar, kebapçılar, barlar, dünya mutfakları (Japon, Çin, Meksika ve İtalyan) favorilerim arasında.

Konserlerinizden sonra genel olarak neler yapıyorsunuz?
– En az 1 saat vücut ritmimin normale dönmesi için dinlenirim. Sonrasında gruptaki müzisyen arkadaşlarım ve ekibimle eğleniriz, muhabbet ederiz, dertleşiriz, bazen iş konuşuruz. Sonrasındaysa kız arkadaşımla sakinleşip ufaktan fade out olurum.

Siz İstanbul’da yıllardır sahne performansları yapıyorsunuz. Özellikle Şaziye günleriniz yıllardır dilden dile dolaşır. Nasıl yıllardı o yıllar?
– Atom bombası gibiydi o yıllar. Haftada 5 gece performans yapardık. Hep çok eğlenip, çok eğlendirirdik. Gecede 1500 kişiye söyleyip saatlerce sahnede kalırdık. Sabah ezanı duymadan yattığımız nadir olurdu. İşin enteresanı 3-5 saat uyku yeterdi. Gündüz de toplantılar, provalar, basın buluşmaları ve TV çekimleriyle geçerdi.

Şaziye gecelerini bu denli hem izleyici hem de sizin açınızdan unutulmaz kılan şeyler nelerdi?
– Repertuvara her hafta yeni şarkı eklerdik.Türkiye’nin en iyi muzisyenleriyle çalışır, bir o kadar önemli müzisyen ve sanatçı dostumuzu da misafir ederdik. Mesela üstün seviyede güncel, kaliteli ses ve ışık sistemini ilk biz kullandık Şaziye’de. İşletmesi, güvenliği, mutfağı, barı, müşteri profili çok kaliteliydi. Her şeyin en iyisi olsun diye kendimizi harap ediyorduk.

O günleri özlüyor musunuz?
– Özlüyorum ama her şey yerinde ve zamanında güzel.

Şaziye döneminde nasıl bir İstanbul, nasıl bir gece hayatı ve en önemlisi nasıl bir kitle vardı? O günlerle bugünleri kıyaslamanızı istesem,,neler değişti o günlerden bugünlere?
– O zamanlar eğlenmeyi bilen, özen gösteren, enerjik, en önemlisi de “Millet ne der” diye düşünmeyen, daha çok dans eden bir kitle vardı. Şimdilerdeyse hayatımıza sosyal medya diye bir şey girdi. Kimse tam olarak kendi için eğlenmiyor artık. “Şu anda şuradayız, yanımızda bu var” falan deyip hep bir paylaşma manyaklığı başladı. Fotoğraf çekmeler, video kayıtları. Bunların peşine gelen alkol yasakları, saat sınırlandırmaları, tatsız rekabet. Eskiden bütün mekan sahipleri birbirlerine destek olurdu. Herkes birbirine gider eğlenirdi. Şimdi istisnalar hariç çoğu insan bencilleşti, yüzeyselleşti maalesef.

Bir de o zamanlar nerelere, hangi kulüplere giderdi insanlar?
– She, Ship a hoy, 20 ve 2019 efsane kulüplerdi. Şamdan’a giderdik hemen her akşam.

Bugün “canlı performans” ve “sahne enerjisi” deyince ilk akla gelen isimlerdensiniz. Sahnedeki gücünüzü o yıllara ne kadar borçlusunuz?
– Benim en büyük avantajım babamın müzisyen olmasıydı. 5 yaşından itibaren kalabalık
önünde şarkı söylemeye, gitar çalmaya başladım. Bu deneyimler ve babam bana küçük yaşta çok sey öğretti. Küçük bir çocuğun adam yerine konup sözünün ciddiye alınması ona
büyük özgüven sağlar. Sahnede de hep ustalardan feyz aldım.

Müzisyenlerin çoğu, şarkı söylemek, konser vermek, performans yapmak için mekanların yetersiz olduğundan şikayet eder. Siz de bunun sıkıntılarını çekiyor musunuz?
– Çekmez miyim. Akustiği iyi ayarlanmış, kulisleri ve alt yapısıyla dünya standartlarında konser salonumuz ve venue’lerimiz, etkinlik yapabileceğimiz yerlerimiz ne yazık ki çok az.

İstanbul’da en çok nerelerde konser vermeyi seviyorsunuz?
– Rumelihisarı konserleri bir başkaydı. Kuruçeşme Arena, Bostancı Gösteri Merkezi, Santral İstanbul da sevdiğim mekanlar. Bir de elbette Harbiye Açıkhava Tiyatrosu. Bir efsanedir orası.

Nasıl hatıralarınız var Harbiye Açıkhava Tiyatrosu’nda? Hem müzisyen hem dinleyici olarak?
– Yılların yaşanmışlığı, kulise bırakılmış sanat var orada. Ben İstanbul Caz Festivali
konserleriyle büyüdüm. En sevdiğim müzisyenleri orada izledim. Dolayısıyla oraya
hayranım. Her seferinde tarifsiz bir heyecan yaşıyorum. Ama artık mekan yaşlandı. Biraz revizyon ve bakım istiyor. Kulislerin yeniden düzenlenmesi
lazım. Klima bile yok. Tuvalet uzakta. Duş yok. Böyle eksikleri var. .

İstanbul’da en unutamadığınız konserler hangileriydi?
– Pat Metheny, Chick Corea, Madonna, Micheal Jackson ilk aklıma gelenler.

Artık “gece”den “gündüz”lere geçelim. Güneşli bir yaz gününde İstanbul’da en çok nerelerde, neler yapmak keyif verir size?
– Özel ve gizli yerlerimi açıklamayı sevmiyorum ama gözden uzak, ailece rahat edebileceğimiz yerleri tercih ediyorum. Kırlarda, sahilde, ormanda doğayla içiçe olmaya çalışıyorum.

Yine de şöyle pek kimselerin bilmediği bir mekan ve alternatif önerin diye ısrar etsem….
– Benim evdeki pazar kahvaltılarını tavsiye ederim.

İstanbul karakterinize neler kattı?
– Kendini kattı. İçime, üstüme sindi.Çok seviyorum İstanbul’lanmış olmayı.

İyi ki bu şehirde yaşıyorum dedirten kare nasıl bir şey?
– İyi ki boğazım var!

İstanbul’dan nefret ettiğiniz zamanlar oluyor mu? Basıp gitmek istediğiniz? Ne zamanlar böyle hissediyorsunuz?
– Tek bir şey var o da: Trafik, trafik, trafik!

Siz Cihangir’de doğdunuz. İstanbul’da büyüdünüz. Çocukluğunuza dair neler hatırlıyorsunuz bu şehirle ilgili?
– Sanat kokan, tarih yemiş, manzaralı, estetik, kosmopolit, bazen depresif, çoğu
zaman şenlikli ama bol hayatlı bir fotoğraf geliyor gözümün önüne İstanbul ve çocukluğum deyince. Çok mutlu bir çocuktum.Tüm toylukları sonuna kadar yaşadım. Bisiklete
bindim, saklambaç oynadım. Sokaklarında korkup küçük adımlarımı hızlandırdığım da oldu. Şaşkınlıkla izledim bir yerden bir yere giden insanları. Küçücük yaşımla her gün Kültür Koleji’nden Ataköy’den çıkıp, önce trenle akırköy’den Sirkeci’ye, sonra Sirkeci’den Kadıköy’e konservatuvara gittim. Ben de İstanbul gibiydim yani, hep koşuşturmacalı. (Gülüyor)

Hangi semtlerin, hangi mekanların sizde derin izleri var?
– İstanbul’un her sokağında yürüdüm, her dönemini hissettim ama Galata, Tepebaşı, Asmalımescit ve Tünel’in özel bir yeri vardır.

İstanbul’da doğup büyüyen bir çocuk olmak, hayata daha erken başlamak, daha erken olgunlaşmak, daha erken güçlenmek demek mi?
– İstanbul’a dünyaya gelmek baştan boyun eğmektir harala güreleye. Savaşçı
doğarsınız. Tuttuğunu koparmayı öğrenirsiniz. Seçenek zenginliğini tadarsınız. Başkalarıyla yaşamayı, başkalarının sınırlarına saygı duymayı öğrenirsiniz.

Beş yaşındayken konservatuarın piyano bölümüne birincilikle giriyor, çok erken yaşta müzikle tanışıyorsunuz. Hayatınız hep müzikle ve çalışarak geçiyor. Yorgun hissediyor musunuz kendinizi şimdi geriye dönüp bakınca?
– Hayır. Her yeni şarkıda yenileniyorum. Sıfırdan başlıyormuşum gibi hissediyorum. Eskiyi konuşunca anlıyorum ne de çok çalıştığımı.

Sizi hep çok canlı ve enerjik görüyoruz. Nasıl koruyorsunuz enerjinizi bu yoğun temponun içinde?
– Kendime zaman ayırıyorum, kendimi seviyorum ve değerimi biliyorum. Vücudumu ve zihnimi çok yıpratmıyorum. Pek sinirlenmiyorum. Sakin bir insanım. Sinire harcanacak enerjiyi aşka ve sevgiye harcıyorum.

Her zaman böyle çok da pozitifsiniz, neşelisiniz, sürekli gülüyorsunuz, kahkahalar atıyorsunuz. Bunları korumak kolay olmasa gerek. Her zaman bardağın dolu tarafına bakan bir adam mısınız?
– Evet aynen öyle ama bardağın dolu değil DoğuLU tarafına bakıyorum. (Gülüyor)

Sizi de sinirlendiren, üzen, kıran şeyler olmuyor mu? Çabuk mu geçer siniriniz?
– Olmaz mı oluyor ama üzgünlük, kırgınlık ve kızgınlık arasındaki ince çizgide kendime ayarlı bir seviyede gidip geliyorum.

O durumlarda neler yapıyorsunuz? Acıyla nasıl baş ediyorsunuz?
– Her karanlık gecenin ardında bir aydınlık sabah olduğunu biliyorum artık.

Sinirlendiğinizde genellikle tepki vermek yerine hep içinize attığınızı söylemişsiniz. Bu size zarar vermiyor mu?
– Maaesef veriyor. O yüzden de bütün mide hastalıklarının hepsine sahibim.

Tasavvufla ilgilendiğinizi biliyoruz. Tasavvuf hayatınıza ne zaman girdi ve neler kattı?
– Mevlana’ya olan ilgim Tasavvufla ilgili kitaplar okumama vesile oldu. Şiirsel tarafı ve evrenle barışıklığı; kudretin içimizde olduğunu anlamama yardımcı oldu.

AİLEM BENİM KALEMİN ASALETİDİR

Ailenize, annenize, Arya’ya yeteri kadar vakit ayırabiliyor musunuz?
-Evet elimden gelenin maksimumunu veriyorum aileme. Onlar benim kalemin
Asaleti.

Sevdiklerinize şarkı sözü ve şiir hediye etmeyi seviyormuşsunuz. Son olarak annenize “En kara çocuğun, oğlun Kenan Doğulu’n” diye biten bir şiir yazmışsınız… Neler hissetti anneniz bunu okuyunca?
– Ağladı hüngür hüngür. Aldığım en güzel hediye, dedi. Çünkü kalbimden geldiğini biliyordu.

Arya’yla aranız nasıl? Hayatınıza neler getirdi Arya?
-Arya bizim vitaminimiz, neşe kaynağımız. Ailenin yeni soytarısı, sihirbazı. Onu çok seviyorum.

Arya büyüyünce ona İstanbul’la ilgili ilk neler öğreteceksiniz? Onu nerelere götüreceksiniz?
– Bence büyüyünce ben onu değil, o beni gezdirir gibime geliyor.

ŞANSA VE MELEKLERE İNANIYORUM, BİRAZ FANTASTİK BİR DÜNYAM VAR

Bu yaza “Şans Meleğim” şarkısıyla giriyorsunuz. Nasıl ortaya çıktı bu şarkı?
– Meleklere inanan bir insanım. Biraz fantastik bir dünyam var. Masaldan bir hayat yaşıyorum galiba.

Şansına, uğuruna inandığınız şeyler var mıdır?
– Babam ve babama ait şeylerin uğuruna inanırım.Gitarları, kravatları, penaları, plakları hepsi çok kıymetlidir..

Hayatta şansın rolüne ne kadar inanıyorsunuz?
– Şans ancak inanma, çalışma ve bunu doğru sunmayla birlikteyken işe yarar. Ama önemlidir.

Duyduğuma göre Astrolog Susan Miller’ı takip etmeye ve fal bakmaya başlamışsınız…
– Deli gibi takip etmiyorum ama arada bir bakıyorum. Susan Miller’in aylık yazılarını okuyorum aklıma gelirse. Fallarımın da çıktığını söylüyorlar (Gülüyor)

Bir yandan da yeni şarkılar ve albüm üzerinde çalıştığınızı biliyoruz. Nasıl gidiyor çalışmalar?
– Yeni albüm şahane oluyor. İçime çok siniyor. Ekim gibi hazır olacak ama ne zaman dinleyiciye ulaşacak bilmiyorum.

Bir önceki albümünüz “Patron”u nasıl değerlendiriyorsunuz? Beklediğiniz başarıyı yakaladı mı?
– En Kıymetlim, Aşkkolik, Beyaz Yalan şimdiden klasikleşmiş şarkılarımın yanına yakıştırılıyor. “Patron” müzikal açıdan ve sözler açısından çok dolu bir albümdü. Çok fazla ‘piyasa şarkı’ yoktu içinde ama yine de en çok satanlar arasında yer
aldı.

Bu aralar Sibel Can’a verdiğiniz “Hançer” şarkısı çok konuşuluyor. Nasıl yazmıştınız “Hançer”i?
– Bazı şarkılar bir anda geliverir, oluverir. Hançer de öyle oldu.

“Hançer” şarkısında “Hayat sen bize nazik davranmadın, herkese eşit yaklaşmadın” diyorsunuz. Hayatın adaletsiz tarafları çok mu size göre?
– Hayatın, herkesin penceresinden manzarası farklı.

Hayat size ne kadar nazik yaklaştı?
– Hayat bana hep nazik oldu. Şanslı ve işleri rast gidenlerdenim çok şükür.

Интервью брал: SUAT KAVUKLUOĞLU
Фото: CEM TALU