Башира насырова личная жизнь дети
Карабашның текә тау битләрендә тәгәрәп үскән, тау холкын үзенә сеңдергән горур, әмма шул ук вакытта нечкә-моңлы кешегәме соң инде җиңел бу тормышта? Адым саен киртәле, зарлы тәкъдир дигәннәре дә сынауны жәлләми бит әле ул – җилкәң генә чыдасын да түземлегең генә җитсен. Эчендәгесен кешегә чыгарып түкмәсә, ташбака төсле, лепердек җанын таш касыкка яшерергә өйрәнсә дә, аның да күргәннәре турында романнар язарлык. Татарстанның атказанган артисты Бәширә апа Насыйрованың сөйләгәннәрен үземә генә сеңдереп, сокланып һәм шаккатып утырам – татар хатын-кызы гына шуның кадәр чыдам һәм түзем була торгандыр инде ул.
Тормышта үзен-үзе «ясаган», хыянәт һәм чир-чорларны үз чыдамлыгы белән генә үткәреп җибәрә алган, кан елатып киткәннәргә дә елмаерга өйрәнгән ул. Һәм иң гаҗәбе – күзендәге елмаюны, тормышны ихластан яратуны җуймаган!…
Балам күзенә ничек карармын?
– И-и, әле бу күзләр яңа гына кабаттан елмаерга өйрәнеп килә, акыллым, – ди Бәширә апа, мин аңа кунакка килеп керү белән чәй яңартырга керешеп. – Атлас абыегыз китеп барганнан бирле томан эчендә яшәдем бит. Җырларым да бик зарлы-моңлы булды – әле үзем дә карап-тыңлап утырам да, инде биш-алты җырым ялгызлык турында икән! «Парлы мендәрләр» булсынмы ул, «Ялгыз ай», «Салкын» кебек җырларым булсынмы… Шуны аңлап алгач кына үз-үземә әмер бирдем: җитеп торыр! Үз-үземне елатып яшәүдән туктарга кирәк – яшәү бит дәвам итә, яшәү – матур!
– Җырларыгыз да, тавышыгыз да җанны актарып ташлар дәрәҗәдә моңлы шул Сезнең, башкаларны да елата беләсез…
– Моңлы булуымда туган ягым – Бөгелмә районының Карабаш авылы «биноват». Бездә бит табигать искитмәле матур – нефтьле ул якларны икенче Швейцария дип әйтеп китүчеләр дә булды. Менә шул «Швейцария тауларына менгән», Зәй елгасы буенда тәгәрәп үскән кеше буларак, күңел матурлыкны сеңдерә килгәндер инде. Аннан, мин әле күптән түгел генә укыдым кебек – иҗат кешеләре өчен таулар кирәк икән. Шуның кадәр килешәм ул сүзләр белән: тауларның сихәтләндерү көче искиткеч, аларның үз энергетикасы бар. Моңлы булуда әти-әни «гаебе»дә бардыр инде – әтием музыка укытучысы, мандолинада уйный иде. Без – биш туган, бөтенебез дә җырлап үстек, бөтенебез дә моңлы бала булдык.
– Моңлы кеше – үксез кеше, диләр, килешәсезме?
– Эчкә җыеп килгәннәр дә бәгырьгә моң булып утыра. Бөтен ягы түгәрәк, иза күрмәгән, дөньяның артына тибеп яшәүче кешедә моң була алмый – анысы белән килешәм. Үзең аша үткәргәннәр, зыңлап тартылган кыллар тавышта моң булып калка ул.
– Тапталган сорау икәнен белсәм дә, бирми булдыра алмыйм: сәхнәгә нишләп соң килдегез?
– Мин сәхнәнең Казанныкына гына соңарып килдем, ә болай гомерем буе аннан төшкәнем дә булмады. Соңару дигән белән дә килешмим әле – кем әйтмешли, ашка гына соңарып киләләр. Ә сәнгатькә килү өчен һәркемнең үз сәгате бар. Минеке дә вакыты җиткәч кенә сукты. Заманында мин шул ук Салаватлар, Венера Ганиевалар, Гөлданияләр белән конкурсларда катнашып, җиңүләр яулап йөрдем. Алар сәхнәне тормыш үзәгенә әйләндерде ул чорда, ә мин, җиңү яулый идем дә, ашыга-кабалана, Карабашыма кайтып китә, кабат хисапчылык эшенә чума идем.
– Казанда гына калу бер дә ымсындырмадымы?
– Юк, мин ул чорда ялгыз хатын-кыз, иремнән аерылып, ялгызым гына кечкенә бала үстерә идем. Улымны монда алып килеп яшәтер мөмкинлегем булмагандыр, ә баланы анда калдырып, сәхнә дип чабуны уема да кертмәдем. Аннан мин баламның күзенә ничек карарга тиеш?! Җырлыйм әле, танылыйм, дип кенә, баланы бервакытта да икенче планга калдырмас идем. Аллаһы Тәгаләдән соң икенче урында һәрвакыт балам булды.
«Гомер уза» мине танытты
– Хисапчы хезмәте белән иҗат дөньясы бер караганда бер-берсенә якын да тора алмаган кебек инде, Сездә ничек килешеп яшәделәр алар?
– Шул һөнәр иясе булгач, үз юнәлешем белән эшләдем инде. Аны ташлап китәр мөмкинлегем юк иде – таяныр кешем дә, тормыш көтәр терәгем дә үзем булдым. Нефть тармагында эшләсәм дә, сәхнәдән төшермәделәр: «җирле филармония»не мин җитәкли идем. Тавышны да әллә нинди остазлар куймады – табигать көйләп бирде. Әйткәнемчә, Казандагы конкурсларда катнашырга туры килде, аннан чакырулар башланды. Радиога дәштеләр, телевизион проектларда катнаша килдем. Шулай киткәндер инде. Алай таныш-белеш, блат белән йөргән кеше түгелмен. «Гомер уза» дигән, моңа кадәр дә бик күп артистлар башкарып та игътибарны үзенә җәлеп итмәгән җыр минем визит карточкама әйләнде. Менә шул рәвешле, акрынлап, Казан юлында ешлый башладым.
– Сез бу вакытта Атлас абый белән кавышкан булгансыз ич инде?
– Атлас белән шул Бөгелмә НГДУсында эшләгәндә таныштык-кавыштык. Аңарчы, ирсез хатын булганга, кыерсытырга тырышучылар, гайбәт сөйләүчеләр, ялган гаеп ташлаучылар да булмады түгел. Мин ир кеше эшләргә тиешле һәр эшне белә, үзем авыр әйберләр ташучы да (дача кишәрлегемнән өемә кадәр аркамда капчык-капчык бәрәңге-кишер ташу – гадәти күренеш), ремонтын ясаучы да, карарын кабул итүче дә үзем идем. Атласның – зыялы-тәрбияле, акыллы ир-атның тормышымда пәйда булуы, ир канаты астына керү минем өчен Ходай Тәгалә биргән бәхет булды. Ул мине иҗат кешесе икәнемне аңлап кабул итте – һәрвакытта да терәгем иде.
– Авыл кешеләре кабул иттеме соң җырчы булуыгызны?
– Ничек әйтим икән – төрле кеше төрлечәдер. Башта, кара бураннарда зур юл сумкасын кыстырып попуткага чыгып басып, Казанга баруларыма сәерсенүчеләр дә булгандыр. Аннан, мин кичтән яздырып кайткан җырның иртән көтү куганнан соң ук телевизор экраныннан күренүенә шаккатып сокланучылары да җитәрлек булды. Хәер, ул вакытта кем нәрсә әйтсә, кем нәрсә уйласа да – барыбер үземчә эшләгән булыр идем. Ул яктан тәвәккәллек, карар кабул иткәндә бары тик үземә генә ышану канга сеңгән. Табельщица, завсклад, хисапчы эшләрен башкарган хатын-кызмы инде үз-үзендә ышаныч тоймасын?!
«Бәширә, моннан да яхшырак була алмый»
– Казан ничек кабул итте, Бәширә апа?
– Торыр почмагың, сүз катар туган-мазарың булмаган, таныш түгел шәһәрдә ничек булсын инде?! Кеше тавышын озак йоклап ял иттереп, студиягә әзерләнеп килсә, мин катып-калчаеп, иртә-таңнан салкын автобуста 5-6 сәгать чайкалып килгәннән соң төнлә яздыра идем инде. Әле дә чыдаган ул тавыш дигәннәре! Авыл кешесендә түземлек-чыдамлык җитәрлек бит инде ул. Зөфәр Хәйретдинов бик ярдәм итте миңа, концертларына алды, мин аның 70-80 процент җырын башкарганмындыр. Вадим Усманов ул чакта бер миңа гына зур ташламалар ясап, җырлар яздырырга булыша иде – берсен дә онытмаячакмын. Шулай берчак Вадим Усманов белән әллә ничә кат бер үк җырны яздырдык, төн уртасы бит инде, «Бәширә, моннан да яхшырак була алмаячак инде бу», – дип көлешкәч кенә туктадык. Фанатлык көчле булган инде! Алар миндә оеткы барын сизеп ярдәм иткәндер инде, минем канга исә, кыл өзелгәнче тырышып, җиренә җиткереп эшләү дигәннәре сеңгән.
– Аннан акрынлап Казанга күченергә кирәк дигән мәсьәлә калкып чыктымы?
– Иҗат кешесенә Казанда мөмкинлекләр күп инде ул, әмма без, Атлас пенсиягә чыкканчы, Бөгелмәдә тордык әле. Ул, Чернобыльдә булып кайткан кеше буларак, 55 яшендә үк ялга чыкты. Аннан соң күченеп килдек инде.
– Аңарчы Атлас абый танылу алган хатынын берүзен генә юлга-гастрольгә чыгарып җибәрергә каршы булмадымы?
– Безнең арага, кеше сүзе түгел, җил дә үтеп керә алмагандыр. Икебезнең дә тормыш тәҗрибәсе җитәрлек иде, аннан бер-беребезнең кадерен белү дигән нәрсә дә нигез булып торды. Атлас миңа: «Син минем гомеремне озайтучы», – ди торган иде. Миңа да аның белән искиткеч рәхәт булды. Табак-савыт шалтырамый тормагандыр, әмма бер-береңне рәнҗетү, икенче якка каерылу – беркайчан да! Казанга йөрүләремне дә аңлап кабул итте: «Синең урының – сәхнәдә, беркемнең дә сүзенә карама», – ди иде.
– Казан Сездән шәһәр хатыны ясарга омтылдымы, әллә сәхнә төзәтмәләр кертергә кирәген әйттеме?
– Миңа аны Атлас сеңдерде: «Синең көзгегә караганың бармы соң, бәгырь – аннан бит матур хатын-кыз карап тора! Шуны матур итеп киендереп-ясандырып кайт әле», – диде. Алайса мин, базар-кибеткә чыксак, әйдә сиңа менә моны алабыз, дип тотына идем. Атлас ул чакларда: «Миңа берни дә кирәкми, син бит хатын-кыз, син ал», – дип өйрәтә башлады. Аннан китте инде!.. Кашлар нечкәрде, Казанга килгәч, авырлыгымның 20 килограммы «очты», сумка, яулык ише нәрсәләргә, алтын эшләнмәләргә урын җиткереп булмый башлады. Миндә һәрвакыт ким дигәндә 20ләп сумка бар. Бервакыт шулай Атласка: «Яңа сумка алырга булдым әле, әтисе», – димен. «2-3 атна алганың юк бит инде, әнисе, кәнишне алырга кирәк», – дип көлә бу миннән…
– Хатын-кызның үз-үзен яраттыра белү сәнгате дип атала инде бу…
– Үз-үзен яраткан, үз-үзен хөрмәт иткән хатын-кыз гына ир-атны яраттыра белә. «Ул мине халаттан, чәчем-башым тузган килеш тә ярата», – дигән хатын-кыз сүзенә мәңге ышанмаячакмын. Яратмый ир-ат андый хатынны! Хатын-кыз иркә, алтын-көмеш яратучы, үз-үзенә игътибар жәлләмәүче булырга тиеш. Шундыйларның кадере дә була.
Юк-бар ир-ат минем белән була алмый
– Бәширә апа, Атлас абый арабыздан киткәнгә дә шактый сулар акты. Инде халык мәхәббәтен яулаган, үз агымын алган төпле иҗатыгыз, ипләнгән-сипләнгән тормышыгыз, торыр җирегез, кирәкле бар нәрсәгез дә бар. Түгәрәк бәхет өчен яңа мәхәббәткә йөрәк ачу да кирәктер?
– Юк-бар ир-ат минем белән була алмый шул ул. Мин бит ирләр шөлләп калырлык нәрсәләргә тотына торган тәвәккәл зат, ә янда булырга тиешле парым миннән алда барырлык, инде алдан барырлыгы булмаса, хет яннан атларлык дәрәҗәдәге кеше булырга тиеш. Ә андыйлар сирәк. Мәхәббәткә бик теләп йөрәгемне ачар идем – бу дөньяда һәрнәрсә мәхәббәттән тора, ансыз яшәүнең мәгънәсе дә юк. Туган якны ярату булсынмы ул, әти-әниеңә булган газизлек тоемымы, балаңа булган сәгадәтме – менә шулар яшәтә бит инде безне. Әле яныңда сиңа терәк, хис һәм наз бирерлек асыл ир-ат та булса…
– Тәрәзгә чирткән яз Сезгә, бәлки, анысын да бүләк итәр әле.
– Мин язны бик яратам! Ул бит һәр кешегә яңа тойгы алып килә, язга-назга сусау китерә. Минем шундый җырым да бар бит әле: «Көтәм җылы язны, алып килер назны…» Һәр хатын-кызга шуны теләр дә идем әле – без ел әйләнәсендә әнә шул назлы-иркәле халәттә яшәсәк иде. Мин дә көтәм үз кешемне – аның кайдадыр булуына да ышанам. Бәлки, янымда гынадыр әле ул, бәлки, мин аның ягына борылып карарга гына өлгермәгәнмендер?!
– Мин Сезнең моның кадәр бала күңелле икәнегезне гөманламый да идем, Бәширә апа. Сезгә шәһәрдә яшәүләре җиңел түгелдер?
– Миңа яшәү өчен авыл һавасы кирәк шул. Шуңа, эшем булмаганда, туган якка чыгып китү ягын карыйм. Улым гаиләсе белән Бөгелмәдә яши бит. Кайтам да Карабашыма, яланаяк килеш тауларга йөгерәм – анда минем гавам, анда минем җан сулышым, анда мин – МИН. Шәһәр минеке түгел анысы, үз йортым белән ким дигәндә шәһәр читендә яшәр идем дә бит… Киләчәктә исә, һичшиксез, үз бакчасы, яланаяк йөрерлек җире булган үз өем булыр дип ышанам. Янәшәсенә Карабаш тауларын да күчереп куярмын әле – хыялның канатлары нык ич аның…
Этот певец из Казахстана прославился в конце 90-х после презентации песни «Мальчик хочет в Тамбов». Однако прожил на свете Мурат Насыров всего 37 лет. По официальной версии, ушел из жизни добровольно в состоянии депрессии, выбросился из окна своей квартиры на пятом этаже.
hochu.ua
С тех пор прошло 13 лет. У музыканта осталась жена и двое детей. Стало интересно, что изменилось в их жизни за эти годы, чем занимаются и как выглядят сегодня?
Личная жизнь Мурата Насырова
Со своей будущей женой Натальей Бойко музыкант познакомился в Гнесинском училище. Девушка тоже обучалась вокалу, выступала под творческим псевдонимом Селена. Это не была любовь с первого взгляда, Насырову пришлось долго и упорно ухаживать за возлюбленной. Она согласилась с ним встречаться только через полгода.
rus.jauns.lv
Официально в ЗАГС влюбленные не ходили. В 1999 году праздновали свадьбу исключительно по уйгурским традициям. Так что Мурат и Наталья официально не были расписаны, но влюбленных это не заботило. Позднее, в 1996 году в семье родилась дочь Лия, а в 2000-м – сын Аким. Когда певца не стало, дочери исполнилось 11, сыну – 7 лет.
uduba.com
Мурат Насыров трепетно относился к детям, а вот отношения с женой были противоречивыми. Общие знакомые вспоминали, что музыкант часто ссорился с Натальей. За последние годы количество ссор в звездном семействе резко возросло.
news.myseldon.com
Однако они также бурно мирились и даже планировали в 2007-м пожениться по российским законам. Насыров даже подарил ей свадебное платье. Правда, до ЗАГСа дело снова не дошло. Певца неожиданно не стало.
Наталья Бойко сегодня
Когда певца не стало, Наташа осталась одна с двумя малолетними детьми на руках. Постоянного дохода не было, музыкант при жизни с легкостью расставался с деньгами, изрядно тратился на друзей и творчество. Бойко досталась столичная квартира Мурата Насырова, где она проживает по сегодняшний день.
ВКонтакте (с дочкой)
После смерти мужа Наталья бралась за любую подработку. Бойко преподавала вокал, трудилась бэк-вокалисткой популярной группы «А-Студио». Замуж вдова Насырова больше не вышла, занималась творчеством и воспитанием детей. Женщина по-прежнему общается с родителями покойного супруга и часто наведывается в Алма-Ату. Именно там находится могила ее любимого Мурата Насырова.
Наталья Бойко сейчас
Наталья Бойко гордится достижениями детей, но подробности своей личной жизни вот уже долгие годы старается не афишировать.
Взрослые дети
Уже несколько лет женщина занимается преподавательской деятельностью, дает частные уроки вокала. О покойном муже говорит в настоящем времени.
Лия Насырова
Дочери музыканта сегодня – 24 года. После школы она успешно отучилась в Академии им. Плеханова на факультете международной экономики.
С детства Лия занималась музыкой, хорошо играет на гитаре и поет. Однако с творчеством свою профессию не связала. Лия не замужем, детей нет. Девушка активно ведет социальные сети, а в интервью часто вспоминает отца.
Лия Насырова боготворит свою мать, считает ее иконой стиля и настоящей женщиной. Девушка уверена, что унаследовала от нее все самые лучшие черты характера. А вот внешне больше похожа на своего покойного родителя.
Аким Насыров
В 2020 году единственный сын музыканта отметит свое 20-летие. Аким пошел по стопам отца и также поступил в Гнесинское училище. Сегодня успешно учится и строит дальновидные планы на будущее.
В детстве с мамой
От звездного родителя Аким Насыров унаследовал творческую натуру. Парень пишет тексты песен, отлично играет на саксофоне, занимается аранжировкой и активно продвигает свое творчество. Аким внешне похож на Мурата Насырова, имеется определенное сходство и в голосе. Парень не женат, любимые женщины – мама и старшая сестра.
Известно, что Лия и Аким Насыровы получили от отца неплохое наследство. Помимо столичной квартиры, они имеют авторские права на все песни своего знаменитого родителя. Свято хранят память о нем!
Подзабытый публикой исполнитель хита «Мальчик хочет в Тамбов» Мурат Насыров заставил говорить о себе, только совершив жуткое самоубийство. Теперь подробностями жизни певца, а особенно смерти интересуются все. Еще бы! Мурат Насыров прыгнул с балкона собственной квартиры, облачившись в концертный костюм, одной рукой прижимая к груди свой портрет в богатой раме, второй нажимая на пуск профессионального фотоаппарата, надеясь запечатлеть последний полет. «Никон» потом родственники положат ему в могилу, и никто не узнает, удалось ли артисту сделать столь впечатляющий кадр. Перед тем как прыгнуть с пятого этажа, Насыров успел поделиться с тещей и соседями, что ему было видение Бога и погибшего в автокатастрофе гитариста «А Студио» Баглана Садвакасова, который и позвал его к себе. Как бы цинично это не звучало, но лучшего промоушена для забытого имени трудно представить, и возможно, даже накачанный наркотиками певец это понимал. Экспертиза уже установила в крови погибшего наличие ЛСД, Мурат Насыров вошел в историю, оказавшись в одном ряду с Куртом Кобейном. Однако, смакующие подробности громкой гибели певца, забывают, каково сейчас родственникам, оказавшимся в центре скандала.
Близкие попытались настаивать на своей версии событий – произошел несчастный случай. Однако рассказ супруги, о том, что она попросила Мурата поправить телевизионную антенну, и муж попросту поскользнулся, сразу натолкнулся на гомерический хохот правоохранителей – в концертном костюме и с фотоаппаратом на шее ремонтные работы не проводят. Теперь, когда и экспертиза не на стороне близких – Насыров совершил самоубийство под воздействием наркотиков, нужно отдать должное мужеству Натальи Бойко. Бывшая сокурсница Мурата, родившая ему двоих детей (Лие 10 лет, Акиму – шесть), говорит о погибшем только хорошее, называя благоверного «человеком-праздником», надеясь, что люди будут помнить его песни, а не некрасивый факт ухода из жизни. Кто-то из друзей помог Наталье, заявив, что артиста могли отравить в клубе «Дягилев», где он побывал незадолго до смерти, размешав наркотик в вине. Совершенно неправдоподобная версия (скорее всего в ночном заведении Мурат и принял зелье, но исключительно по собственному желанию), чуть-чуть облегчила переживания жены, которой стало проще рассказывать о случившемся.
За несколько дней до смерти, Мурат, по словам родного брата, написал четверостишие:
«Сердце стучит, пульсирует кровь,
Работая с мыслями в такт,
А ты не решаешься сделать один,
Лишь один решающий шаг…»
Немногие знают, каково жить с людьми, попавшими в наркотическую зависимость. Страх за близкого, который падает в пропасть, однажды сменяется тупым безразличием, поскольку невозможно постоянно жить в напряжении и ожидать самого страшного.
Лишь ужас от того, что семейная тайна может стать достоянием общественности, заставляет родственников заботиться о невменяемом человеке и надеяться, что однажды он придет себя. Однако случаи излечения наркоманов можно пересчитать по пальцам, вот и Насырову анонимное лечение в клинике не помогло – на фоне зависимости у певца прогрессировала депрессия, и желание покончить жизнь самоубийством возникало не раз. В страшный момент, когда Насыров, сметая на своем пути тещу, пытался уйти к «зовущему его Баги» (Баглану Садвакасову), жены дома не было. На мобильный ей позвонила дочка, закричав, что папа хочет выброситься из окна. По словам Наташи, она сразу развернула машину и бросилась домой. Супруга безоговорочно поверила ребенку, и мы, наверное, никогда не узнаем, сколько раз мужественная девушка уже спасала супруга от страшного поступка. Да и теща, находившаяся дома, утверждает, что Мурат сначала пытался выброситься с крыши, однако она вместе с соседями сумела остановить зятя и вернуть в квартиру. Певец шагнул в бездну задолго до того, как об этом узнали досужие сплетники. Мир не видел слез женщин, но думается, что и Наталье Бойко и ее матери пришлось пережить массу страданий, по сути ежедневно подвиг спасения гибнущего человека.
Наталье теперь придется поднимать детей, а она не имеет никаких прав на имущество Насырова – супруги жили в гражданском браке. Молодые люди познакомились во время учебы в Гнесинке, Мурат из Казахстана, Наталья – из эстонской Нарвы. Восток и Запад, лед и пламень, различие жизненных укладов не могло не сказаться на семейных отношениях. Даже когда девушка забеременела, Насыров не спешил оформить отношения.
Певец родился в религиозной семье, его отец – истинный мусульманин, мулла и здесь свято чтили все традиции.
– Я не выполнил главный долг младшего в семье, – рассказывал сам Мурат. – Я был обязан остаться в доме и хранить родительскую старость. Но поехал в Москву. Можете себе представить, каким ударом это было для моих родителей? И мне стыдно и больно от этого… А потом еще и моя встреча с Наташей, по их понятиям «иноверкой»… Родителям я ничего не говорил о ней до тех пор, пока не родилась дочка Лия.
Как сейчас объясняет Наталья, супруги не спешили идти в загс, боясь «спугнуть хорошие отношения». На самом деле причина была в семье Мурата, не желавшей родниться с русской невесткой. Правда, когда родился второй ребенок, молодым прочитали Никах, но вряд ли этот мусульманский обряд удовлетворил гражданскую жену, ориентированную на католицизм.
– Мне нелегко далось венчание по-мусульмански, – признается она.
И действительно, чуждый ритуал и должен восприниматься как «ненастоящий», как игра, а хочется ведь, чтобы «все по-людски».
Понятно, что Наталье, как и любой представительнице прекрасного пола хотелось выйти замуж в белом платье. Но не сбылось.
Наталья уверяет, что если бы не внезапная смерть Насырова, они бы обязательно расписались. И эти стыдливые оправдания вполне понятны – в мусульманской семье так и не приняли невестку, а каково жить женщине, понимая, что не имеет прав на супруга?
Не сложилась у Натальи и карьера, хотя как утверждают знакомые, девушка обладает отличными вокальными данным. Она попробовала создать собственный проект и выступать под псевдонимом Селена, но забеременела вторым ребенком, и про сцену пришлось забыть. Хотя иногда Наталья выступала в группе Мурата, оставаясь в тени бэк-вокала.
Никто не спорит, возможно, так оно и должно быть. Россия всегда славилась женщинами, способными на самопожертвование, готовых отказаться от всего ради мужа и детей. И кто знает, может быть, мы никогда не узнали артиста Насырова, если бы ему на пути не встретилась девушка, безумно полюбившая его.
17 СЕНТЯБРЯ 1988 ГОДА выпрыгнул из окна Александр Башлачев.
22 АПРЕЛЯ 1989 ГОДА повесился один из основателей «Калинова моста» Дмитрий Селиванов.
9 МАЯ 1991 ГОДА утопилась Янка Дягилева.
12 АПРЕЛЯ 1993 ГОДА выбросился из окна гитарист группы «Алиса» Игорь Чумычкин.
20 ИЮЛЯ 1994 ГОДА выбросился с 15-го этажа из окна вокалист «Лесоповала» Сергей Никитин.
1 СЕНТЯБРЯ 1998 ГОДА выбросился с шестого этажа солист «Иванушки Интернешенел» Игорь Сорин
Нашли опечатку в тексте? Выделите её и нажмите ctrl+enter